Khadija El Kharraz Alami (1987) stu­deert in 2014 af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Met haar werk valt ze al met­een in de prij­zen; ze sleept onder ande­re prij­zen van ITS Festival en STIP the­a­ter­pro­duc­ties (Jeugdtheater Prijs) in de wacht. In 2018 wint ze met Nu ben ik Medea zowel de KBC Jongtheaterprijs als de publieks­prijs op het fes­ti­val Theater aan Zee in Oostende. Ook Let me tell you some­thing you alrea­dy know van Merel Severs, waar Khadija regis­seur van is, valt tij­dens het Amsterdamse Fringe Festival 2020 in de prijzen. 

Khadija werkt van­uit een per­soon­lij­ke bron; ze haalt inspi­ra­tie uit gebeur­te­nis­sen, rela­ties en per­so­nen uit haar eigen leven. Ze toont in haar werk de mens die op zoek is naar iden­ti­teit, en die daar falend in slaagt. In haar werk­pro­ces­sen start ze altijd van­uit een fas­ci­na­tie, die gedu­ren­de de repe­ti­tie­pe­ri­o­de wordt bevraagd. De uit­komst hier­van blijft van dag tot dag transformeren. 

Vertrekkend van­uit een lief­de voor geschre­ven taal gecom­bi­neerd met fysiek spel, poogt Khadija een dia­loog te ont­wik­ke­len tus­sen den­ken en doen. Naast het schrij­ven en maken van eigen mate­ri­aal, grijpt ze vaak terug naar het reper­toi­re dat een belang­rijk onder­deel uit­maakt van haar ont­wik­ke­ling als maker. Mythologie is daar­in een belang­rij­ke bron.

In 2021 is Khadija’s per­for­ma­ti­ve research per­for­man­ce Re-clai­ming Space te zien in Nederland en België, een onder­zoek naar women­hood en vrou­we­lij­ke kracht. Daarvoor nodigt Khadija elke avond een ande­re gast uit op het podi­um die ze nog nooit heeft ont­moet. In 2022 gaat The Waves in pre­mi­è­re, geba­seerd op de gelijk­na­mi­ge roman van Virginia Woolf.