Marieke Schraepen (BE 1995) is actri­ce en the­a­ter­maak­ster. Voordat ze in 2022 afstu­deer­de aan KASK dra­ma, stu­deer­de ze Europese the­a­ter­kun­sten aan het Rose Bruford College. In 2017 behaal­de ze een bache­lor- en mas­ter­di­plo­ma in filo­so­fie aan de KULeuven. In haar afstu­deer­voor­stel­ling Guilty of Love onder­zocht ze samen met Sophia Bauer en Mats Vandroogenbroeck de cul­tu­re­le obses­sie met sek­su­eel geweld. Guilty of Love werd onder meer opge­voerd tij­dens Theater Aan Zee ​’22 en zal in 2024 opnieuw te zien zijn in KVS.
Marieke zoekt naar een artis­tie­ke taal die beli­chaamt in plaats van bedenkt. Ze speelt met ste­reo­tie­pe (men­ta­le) beel­den en schudt ze door elkaar tot ze uit elkaar val­len. Met humor en lief­de pro­beert ze moei­lij­ke, vaak pijn­lij­ke inhoud te trans­for­me­ren en uit het domein van het taboe te halen. Haar bachel­or­voor­stel­ling Kaddish for M (2020) bracht rouw in al zijn facet­ten op het podi­um en werd gemaakt naar aan­lei­ding van de lang­du­ri­ge ziek­te en het over­lij­den van haar moe­der. Ze streeft naar kri­tisch the­a­ter dat een ont­moe­ting kan cre­ë­ren met het onbe­ken­de, het vreem­de, het com­plexe.
Samen met Sophia vormt ze een artis­tiek duo. In 2023 begin­nen ze met Kristien De Proost aan het pro­ces van Motherbaby, een abstrac­te musi­cal over de (soci­a­le) con­no­ta­ties van het moe­der­schap. Marieke treedt ook op in het werk van ande­ren. Ze speel­de Lola in Een Lola (2021) van Yahya Terryn bij Compagnie Cecilia. Datzelfde jaar speel­de ze in Giants (2021) van Werktoneel. In 2022 had ze een kor­te rol als Sonia in Fun Loving Humans van Simon D’Huyvetter & Kopergietery.
Marieke zong jaren­lang in het koor Ingrid’s Angels en was lead­zan­ge­res bij de pop­band Tricky Business en het jazz- en tan­go-orkest Art Déco.
Marieke is ook actief als the­a­ter­do­cen­te. Ze geeft work­shops aan kin­de­ren bij Larf, Wildgroei en Einstein Atheneum. Ze schrijft over the­a­ter en publi­ceert af en toe bij Rekto:Verso. Daarnaast werkt ze als coör­di­na­tri­ce voor de der­de bache­lor- en mas­ter­op­lei­din­gen bij KASK drama.

Sophia Bauer (DE 1994) is actri­ce en the­a­ter­maak­ster. Na haar bache­lor in tex­tiel­ont­werp stu­deer­de ze dra­ma aan de KASK School of Arts in Gent en toe­ge­pas­te the­a­ter­we­ten­schap­pen aan de Justus Liebig Universiteit in Giessen, Duitsland. In haar afstu­deer­voor­stel­ling Guilty Of Love, die onder meer te zien was op TAZ’ 22, onder­zocht ze samen met Marie Schraepen en Mats Vandroogenbroeck de ero­ti­se­ring van sek­su­eel geweld in onze col­lec­tie­ve ver­beel­ding. Guilty of Love wordt in 2024 her­no­men in het KVS.
Sophia’s werk getuigt van een die­pe betrok­ken­heid. Ze is gefas­ci­neerd door de cul­tu­re­le en soci­a­le con­struc­tie van ​‘vrou­we­lijk­heid’ en pro­beert daar met lef en humor een nieu­we draai aan te geven. In haar bache­lor­scrip­tie And then you fuck­ed me into being — post-coi­tal let­ters (2020), een brief­wis­se­ling met Anna Franziska Jäger bege­leid door tek­sten van Daniel Paul Schreber, vraagt ze zich af wat lief­de voor een vrouw bete­kent in een wereld van hete­ro­sek­su­eel ver­lan­gen. Ze vormt een artis­tiek duo met Marie Schraepen, die ze tij­dens haar stu­dies leer­de ken­nen. Samen met haar en Kristien de Proost zal ze Motherbaby cre­ë­ren, een gezon­gen voor­stel­ling over de toren­ho­ge ver­wach­tin­gen die aan moe­ders wor­den gesteld. Naast haar eigen voor­stel­lin­gen treedt Sophia regel­ma­tig op in het werk van ande­ren. Haar eer­ste pro­fes­si­o­ne­le erva­ring als actri­ce deed ze op in De Dieren (2020), gere­gis­seerd door Geert Belpaeme. Daarna was ze te zien als per­for­mer in Newpolyphonies van Myriam van Imschoot & HYOID (2020). In 2021 speel­de ze in Giants van Werktoneel. Onlangs ver­tolk­te ze de rol van Albertinette in Operette (2021), een voor­stel­ling van Timeau de Keyser & Tibaldus. Sophia schrijft en ver­tolkt ook lied­jes, bij­voor­beeld in De ver­lei­ding van het woord in jeugd­the­a­ter Larf.
Naast haar artis­tie­ke prak­tijk doet Sophia erva­ring op in de gezond­heids­zorg. Als stu­den­te werk­te ze in ver­schil­len­de rust­hui­zen en nu werkt ze part­ti­me als bege­lei­der van kin­de­ren in de zorg bij Minor N‑Dako in Brussel. Voor Sophia is de over­stap naar de soci­a­le sec­tor een belang­rij­ke aan­vul­ling op haar the­a­ter­prak­tijk: de nood­zaak in haar artis­tie­ke werk komt hier­uit voort.