Residenties

• 16.10 > 28.10.2023

In Getting our won­der smas­hed onder­zoe­ken we dans en bewe­ging van­uit het per­spec­tief van lichaamspo­li­tiek, don­ke­re vita­li­teit, cho­re­o­dis­ci­pli­ne (ter­men van André Lepeki). Het idee van cho­re­o­dis­ci­pli­ne is dat cho­re­o­gra­fie oor­spron­ke­lijk werd geas­so­ci­eerd met een gedis­ci­pli­neerd lichaam. Choreopolitiek daar­en­te­gen is ver­bon­den met de poging om niet van het lichaam af te komen, maar te zoe­ken naar moge­lijk­he­den om een ander lichaam ​“te broe­den”, dat min­der onder­wor­pen is aan de dis­ci­pli­nai­re soci­a­le orde. Michel Foucault zegt over het ​“gedis­ci­pli­neer­de lichaam”: Hoe machts­struc­tu­ren je lichaam con­tro­le­ren, hoe het zich mani­fes­teert op soma­tisch niveau. Het bewe­gings­on­der­zoek van de toe­kom­sti­ge dans­voor­stel­ling is geba­seerd op inspi­ra­tie uit de mytho­lo­gie en fol­klo­re over de onkwets­baar­heid van het lichaam. Choreopolitiek, lichaamspo­li­tiek, don­ke­re vita­li­teit en de ruï­nes van het kapi­ta­lis­me als de aan­we­zig­heid van insta­bi­li­teit. Grote mythen over onkwets­baar­heid zijn altijd ver­ha­len over hel­den die op een bepaald moment kwets­baar zijn.