Residenties

• 11.12 > 16.12.2023

Catalina Insignares is niet lan­ger dis­creet. In El Solito vraagt ze zich af: Ben ik wel in staat om mezelf te zien en me door ande­ren te laten zien? Hoe kan ik zicht­baar zijn? Hoe kun­nen we een ruim­te cre­ë­ren waar­in we gewoon in weder­zijd­se aan­we­zig­heid kun­nen zijn? ​“Ik” meta­mor­fo­seer in iets anders — een fic­tief per­so­na­ge, een soort alter ego, een per­so­na, een dra­ma­tisch mas­ker dat reso­neert met ver­ha­len en onzicht­ba­re gelui­den die gedra­gen wor­den door de muren, de vloer, het pla­fond en de din­gen die ande­ren mee­bren­gen. De per­so­na zingt en klinkt, hij gebruikt zijn han­den, keel en inge­wan­den als ver­ster­kers van de fre­quen­ties die in de mate­rie cir­cu­le­ren. Het laat de ver­schil­len­de onzicht­ba­re enti­tei­ten door zodat ze stui­te­ren en rei­zen om hoor­baar en zicht­baar te worden.