Cherish Menzo (1988, Nederland) is cho­re­o­graaf en dan­ser. Ze woont in Brussel en Amsterdam. In 2013 stu­deer­de ze af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam, aan The Urban Contemporary oplei­ding (JMD).

Cherish was te zien in het werk van Lisbeth Gruwez, Jan Martens, Nicole Beutler, naast samen­wer­kin­gen met onder ande­ren Akram Khan, Ula Sickle, Olivier Dubois en Eszter Salamon. Haar krach­ti­ge bewe­gings­taal komt daar­naast ook tot zijn recht in haar eigen werk dat inter­na­ti­o­naal toert.

In 2016 maak­te ze met Nicole Geertruida EFES, een uit­put­tend duet waar­in per­fec­tie en feil­baar­heid intri­ge­ren­de vra­gen oproe­pen naar hoe wij de mens het lief­ste zien. Sorry, But I Feel Slightly Disidentified… (2018), een solo die Benjamin Kahn voor (en met inbreng van) Cherish maak­te, was een poging een car­to­gra­fie te maken van hoe we de ander erva­ren en ont­moe­ten. De kie­men voor deze pro­duc­tie wer­den gelegd in het kader van Fraslab waar­na een artis­tie­ke dia­loog tus­sen Cherish en Frascati Producties werd opgestart.

Vervolgens maak­te Cherish LIVE (2018), een krui­sing tus­sen dans­per­for­man­ce en pop/​rock con­cert in samen­wer­king met muzi­kant Müşfik Can Müftüoğlu.

In 2019 werk­te Cherish bij Frascati Producties aan JEZEBEL, een dans­voor­stel­ling geïn­spi­reerd op het feno­meen Video Vixen uit de hip-hop­clips van de jaren 90. Jezebel, een heden­daag­se hip-hop honey, wei­gert gede­fi­ni­eerd te wor­den door ande­ren en schudt haar ima­go af door te decon­stru­e­ren en te herdefiniëren.

In mei 2022, tij­dens het Kunstenfestivaldesarts in Brussel, ging D̶A̶R̶K̶MATTER in pre­mi­è­re, een duet waar­in zij en Camilo Mejía Cortés, met de hulp van het dis­tor­ted rap choir, zoe­ken naar manie­ren om hun licha­men en de dage­lijk­se rea­li­teit waar­bin­nen ze zich bewe­gen, los te weken van een opge­dron­gen per­cep­tie. In het kader van D̶A̶R̶K̶MATTER geeft Cherish ook work­shops rond de chop­ped & scre­wed-tech­niek, een pro­cé­dé uit de hip­hop­mu­ziek dat Cherish in de voor­stel­ling toe­past op het bewe­gend en per­for­mend lichaam.

In het kader van het onder­zoeks­pro­gram­ma Welcome To Our Guesthouse van Productiehuis Theater Rotterdam, maak­te Cherish in het najaar van 2023 KILLED AND EXTENDED DARLINGS: SUBTLE WHINE, een audio­vi­su­eel per­for­ma­tief land­schap dat de sub­tie­le nuan­ces en mecha­nie­ken van draai­be­we­gin­gen omarmt.

Momenteel werkt Cherish aan FRANK (pre­mi­è­re mei 2025). In navol­ging van JEZEBEL en D̶A̶R̶K̶MATTER zal ver­vor­ming in FRANK opnieuw een van de hoofd­in­gre­di­ën­ten zijn om mate­ri­aal te gene­re­ren. Daarnaast wil Cherish de wer­king van ver­val onder­zoe­ken en ont­dek­ken hoe het pro­ces van iets dat gelei­de­lijk afbreekt en min­der of slech­ter wordt, een ande­re manier kan zijn om een vorm of infor­ma­tie te verdraaien.

Cherish ont­ving de Amsterdam FRINGE Award en de FRINGE International Bursary Award 2019 met JEZEBEL. JEZEBEL werd in 2020 gese­lec­teerd voor zowel het Nederlandse als het Vlaamse Theaterfestival, dat een jury­se­lec­tie van de bes­te voor­stel­lin­gen van het sei­zoen pre­sen­teer­de. In 2022 ont­ving Cherish de pres­ti­gi­eu­ze Charlotte Köhler prijs van het Prins Bernhard Fonds (Amsterdam).
D̶A̶R̶K̶MATTER werd ook gese­lec­teerd voor zowel het Belgische Theaterfestival als zijn Nederlandse tegen­han­ger (2023).
Cherish ont­ving met D̶A̶R̶K̶MATTER de BNG Bank Theaterprijs (2023) en de prijs voor bes­te regie (2023) van de Nederlandse Toneeljury.

In haar werk kijkt Cherish voor­na­me­lijk naar hoe het lichaam zich kan trans­for­me­ren op scè­ne en hoe ver­schil­len­de idee­ën fysiek ​“beli­chaamd” wor­den. Door mid­del van ver­vor­ming, ver­val en dis­so­nan­tie pro­beert Cherish licha­men los te maken van gefor­ceer­de per­cep­ties en hun dage­lijk­se licha­me­lij­ke rea­li­teit, waar­bij ze de com­plexi­teit en tegen­strij­dig­heid bena­drukt van beel­den die op het eer­ste gezicht her­ken­baar lij­ken. Door het ​“gewo­ne” taal­ge­bruik – het taal­ge­bruik van het spre­ken­de wezen – te ver­sto­ren zoekt ze naar het Ongemakkelijke, het Enigmatische en het Monsterlijke om spe­cu­la­tie­ve vor­men en ver­zin­sels vorm te geven en te materialiseren.

(Cherish Menzo is een van GRIP’s artis­tie­ke lei­ders. GRIP is een dans­or­ga­ni­sa­tie geleid door cho­re­o­gra­fen Femke Gyselinck, Jan Martens, Steven Michel en Cherish Menzo zelf.)

Foto © Laetita Bica