Neuro-wea­ra­bles en BCI’s (Brain-Computer-Interfaces) zijn al beschik­baar en zul­len bin­nen­kort over­al te vin­den zijn. Omdat inno­va­tie snel­ler gaat dan de soci­a­le en ethi­sche kaders erom­heen, heb­ben onder­zoe­kers van Columbia University 5 NeuroRights ont­wik­keld: men­ta­le pri­va­cy, per­soon­lij­ke iden­ti­teit, vrije wil, gelij­ke toe­gang tot men­ta­le aug­men­ta­tie en bescher­ming tegen algo­rit­mi­sche vooroordelen.

Het NeuroRights Initiative heeft een soort eed van Hippocrates voor­ge­steld, ver­ge­lijk­baar met die wel­ke art­sen over de hele wereld afleg­gen in hun toe­wij­ding om hun pati­ën­ten te bescher­men, maar dan toe­ge­past op bedrij­ven. Het doel is om een ver­bin­te­nis te ver­krij­gen om ervoor te zor­gen dat digi­ta­le voor­uit­gang geen afbreuk doet aan neu­ro­rech­ten, en daar­bij ligt de nadruk op de aan­vaar­ding van een der­ge­lij­ke eed door ​‘s werelds toon­aan­ge­ven­de tech­no­lo­gie­be­drij­ven.
Geïnspireerd door en geba­seerd op deze NeuroRights ont­wer­pen Roel Heremans en zijn team een reeks van vijf inter­ac­tie­ve instal­la­ties om elke NeuroRight tast­baar te maken voor deel­ne­mers. Ze wil­len dat deel­ne­mers onge­stel­de vra­gen over de toe­komst van onze NeuroRights onder­zoe­ken in een wereld waar BCI’s alom­te­gen­woor­dig zijn.

Met een real­ti­me BCI-kop­te­le­foon op voor een op maat gemaak­te arca­de­kast wor­den deel­ne­mers door een esthe­ti­sche erva­ring geleid waar­in hun men­ta­le toe­stand trans­pa­rant en kneed­baar is. Hiermee hoopt het team een vis­ce­ra­le reac­tie op te roe­pen, zodat deel­ne­mers op per­soon­lijk niveau de nood­zaak van neu­ro­rech­ten inzien.