Begüm Erciyas is gebo­ren in 1982 in Ankara, Turkije.

Tijdens haar stu­die mole­cu­lai­re bio­lo­gie en gene­ti­ca in Ankara raak­te Begüm Erciyas betrok­ken bij ver­schil­len­de dans­pro­jec­ten in Turkije en werd ze lid van [labo­ra­tu­ar], een onder­zoeks- en pro­ject­groep voor podi­um­kun­sten. Later stu­deer­de ze aan de Salzburg Experimental Academy of Dance in Oostenrijk. Ze was artist-in-resi­den­ce aan Akademie Schloss Solitude in ²⁰⁰⁷⁄₀₈, aan K3- Zentrum für Choreographie Hamburg in 2009 en aan de Villa Kamogawa / Goethe Institute Kyoto in 2014.

Tussen 2014 – 2016 leg­de Begüm zich toe op een lan­ge­re onder­zoeks­pe­ri­o­de rond de eigen stem. Ze wil­de een per­for­man­ce maken die in vol­le­di­ge een­zaam­heid wordt erva­ren, een per­for­man­ce die zich afspeelt tus­sen zich­zelf en de eigen stem. De voor­stel­lingVoicing Pieces (2016) die hier­uit voort­kwam heeft haar tot nu toe bezig gehouden.

Van 2018 tot 2020 onder­zocht ze het onder­werp kunst­ma­ti­ge inti­mi­tei­ten, ter­wijl ze ver­der zocht naar nieu­we the­a­tra­le for­mats waar­mee het publiek een een­za­me erva­ring kan heb­ben. In Pillow Talk (2019) wordt het publiek uit­ge­no­digd om een gesprek aan te gaan met een kunst­ma­ti­ge stem die uit een kus­sen komt, ter­wijl het wordt onder­ge­dom­peld in een groot­scha­li­ge col­lec­tie­ve scenografie.

In 2020, tij­dens de lock­down, raak­te ze geïn­te­res­seerd in de span­ning tus­sen iso­la­tie en poli­tie­ke col­lec­ti­vi­teit in de brie­ven van Sam Melville die in de gevan­ge­nis zijn geschre­ven. In Letters from Attica wordt de gefrag­men­teer­de tekst door­ge­ge­ven van mond tot mond, van publiek tot publiek, in de open­ba­re ruimte.

Forest Silent Gathering, een publieks­bij­een­komst in een bos, ging in het voor­jaar van 2022 in pre­mi­è­re en wordt in ver­schil­len­de bos­sen in Europa gepre­sen­teerd.

Begüm is artist-in-resi­den­ce bij deSingel Antwerpen (2021−26).